La Femme Rompu subiektywnie

Głowa Niobe- Marta Guzowska

Lubice kryminały Agathy Christie? No to Marta Guzowska ze swoją „ Głową Niobe” przypadnie Wam do gustu.

Skute lodem „zadzidzie” Polski i kilkunastu światowej sławy specjalistów z dziedziny kultury i sztuki antyku. Trzaskający mróz odcina od świata grupę uczestników międzynarodowej konferencji . Nie ma łączności telefonicznej. Nie ma telewizji, radia. Nie ma nawet ogrzewania i wkrótce również braknie prądu. Naukowcy , wśród nich ekscentryczny, obarczony osobliwą fobią, męczony wspomnieniami przeszłości ,  komisarz i antropolog Mario Ybl , młoda matka równocześnie będąca policyjnym specjalistą ds. fotografii  -zamknięci zostają  w pałacu w Nieborowie, wśród kolekcji antycznych rzeźb. Kolejne poranki przynoszą szokujące odkrycia. Co noc ginie jeden z członków szacownego grona a jego ciało „uzupełnia” brakujące części antycznych postaci w galerii….

Pamiętacie „ Dziesięciu małych murzynków” Agathy lub „ I nie było już nikogo”? Jeśli spodobała się wam konwencja klasycznego , angielskiego kryminału – Głowa Niobe jest dokładnie tym , czego szukacie.

Mała przestrzeń, oderwanie od świata, sami intelektualiści i jeden nieobliczalny szaleniec realizujący przedziwny plan… Kto będzie następny?

Powiem tak- autorka trafiła w mój gust. W książce nie szukam tylko dobrze opowiedzianej historii czy intrygi. Chce wzbogacić się o wiedzę. Pani Marta Guzowska jest doktorem archeologii, wnikliwym obserwatorem ludzkich charakterów , umie to dowcipnie i z lekkim przekąsem połączyć i całkiem nieźle jej to wyszło. Lubię komisarza Ybla i cieszę się, że kryształowy to on nie jest. I fajnie opisane są jego obserwacje współbiesiadników – ocenia z punkt widzenia anatomii wyraźne cechy fizyczne przypasowując dowcipnie do przymiotów ducha i ciała J.  Bez sentymentów wskazuje prawdopodobne kolejne ofiary „życzliwie” je o tym informując.

Dostałam też sporą wiedzę z historii pałacu w Nieborowie ( od razu odszukałam zdjęcia w necie i info – zdecydowanie umieszczając to miejsce na drodze tegorocznych wypadów), znajomość anatomii lekko mnie przeraziła , ale cóż , z dobrodziejstwem inwentarza przyjęłam, część dotycząca antyku bardzo przyswajalna i co najważniejsze – rzetelna , fachowa, strawnie podana.

Nie mogę pominąć walorów językowych.  Wielu autorów nie wykorzystuje możliwości naszej ojczystej mowy – mówię to z wyraźnym przekąsem. Pani Marta zdecydowanie się wyróżnia. Kryminał czyta się z przyjemnością, lekko , nic nie razi, nie męczy.

Chcesz przyjemnie spędzić  dwa – trzy wieczory? Polecam .